YORGUNUM

Pencereden kar geliyor
En sevdiğim mevsim sonbahar.
Sararmış yaprakları izlerken hayatın penceresinden
Topak topak dökülüyor gözlerimden sevdiklerim.

Paltom omuzlarımda beyaz tesbihimle
İçim üşüyor bakma kalın giyindiğime
Bu mevsimde ben hep böyle olurum
Efkarım yüzüme vurur gam oturur üstüme

Hoşuma gidiyor bu mevsimde sevmemek
Eywah eywah dostlar
Çığ gibi geliyorum yine üstünüze
Kime yuvarlanırım kim bilir hanginizde açarım
Ben hep dostlarıma kaçarım

Biletimi kesmişler kimin umurunda
Ben bir güz gördüm ki
Sohbahar ilkbahar neyime
Yaz gelmiş çiçekler açmış Bende mevsim hala güz
Tenim teninde nefesin nefesimde kaldı ve ben aynı mevsimde.

Çok görmeyin a dostlar.
Ne kadar sevsemde dünyayı terketsemde
Dört duvara mahkum oldum tam ortada dar ağacı
Kimi sallandırsam bir yanım yalvardı bir yanım kan ağladı
Başka türlü gitmeyin benden. Ya öldüğümü bilin ya öldüğünüzü bileyim..

Küçük resimler var ortalıkta
Büyük sevdaların döküntüleri
Yüreğimi koydum ortaya
Ne ortası ya yav , yüreğimden kalanlar nerde bulamıyorum bile.

Çok yoruldum kan oturdu ellerime
Yüreğim nasırlı gözlerimin feri gitmiş
Saç desen tek tük o da ortada dimdik
Ama cakası kime onu ne sen sor , ben zaten görmüyorum

Yaz geliyor güneş gözümü çalıyor
Bakamıyorum ki yar gözlerine
Ben kaç mevsimdir karanlıktayım bilemezsin.
Sen şimdi bana kalk gel güneş gibiyim desendee
Ben çok yoruldum be güneş gözlüm ay yüzlüm,
İlk baharımda açsaydın keşke

İlkbahar be ilkbahar
Kime vereyim seni neye sayayım neyden avunayım
Yaşadım mı yaşamadım mı onun bile farkında değilim ya
Şimdi yeşillendi gözlerim çapraz ateşte
Hep karavana hep karavana bir gün döner güneşe…

Uyan güneş gözlüm uyan ay yüzlüm
Uyan ki güzün olmadan el salla bana
Bitti derken görmektense gitmeden bitsin
Başlamadan bu bahar bilindiği gibi hep güz gelsin