ARA VERMİŞKEN

Güzel bir hayat hikayesi
Damda sabahlarken güneşin doğuşuna bıraktı tüm düşlerini
Sanki yeşericekmiş gibi..
Neden
Neden gözlerinde boğulma korkusu sardı beni..
Hani aşk cesurdu
cesaret isterdi .. !
Hiç mi kırbaçlamadı ruhunu
Acının en derinlerindeyken şeytanın ta kendisi
Aşk ın efendisi.
Kırmızı olmak zorunda değil ya
Bu defa renksizdi..
Renklerden yoksun bir dünyam var benim
Siyah beyaz düşlerim de oldu
Kederli Sevinçlerim de oldu
Oldu olmasına herşey oldu ya
Baksana acı da tavında
Ruhunu okşamaya hazır kırmızı alev tadında.
Birazda kokarsa çığlıklarla süslü
Yeşermeye hazır bir ölü türküsü..
Toprak ona Beden örtüsü..
Uzun bir ara vermiştim
yaşamaya Yaşatmaya..
Yaşlandığımı anladım siz üstümden her geçtiğinizde
biraz daha kartlaşmaya başladı
Kahve rengi
Ve kirliydi.
Düşler körpe bedenlerin Sessizliğiydi…
Acı dayatılmış yıllarca
Bu renk sana çok yakıştı
bir tokat daha anlının tam ortasına..
Göremiyorum
Duyamıyorum
Alev alev Yanarken
Ben hala size sesleniyorum
Sadece ara verdim Yaşamaya Yaşatmaya
Uzakalştıkça siz Güneşim yaklaşıyor Ruhum Civilleniyor
Şehrin en yüksek tepesinde Kutluyor Yeniden doğuşunu
Günaydın oğlum  İstediğin Dünya BUMU !
Baba
Dünyadan özelte sana…..
Ne bir kahpenin ruhunda acınası bir bakış
Nede Kara toprağa gitmekten korkan bir leş ….
Olmasaydım şu Kör dünyada….
Kör olasıca bir kaç insan kadar doydum yaşamaya ve sana!…