BEYAZ PEÇETE

Uzun soluklu yollardan geldim
Çok eskittim kendimi
Anlımdaki her kırışık koca bir anı sakladı bağrında
Gözlerime bakmaya cesaretin yoktu
Baktığında göremediklerin korkutuyordu oysa
Ne sevdalar yeşerttim ben ne çiçekler soldurdum
Issız sokak lambalarının altında ne aşıklar ağlattım
Sevdasızlığa şahit ellerimdi aslında
Nasırlı ellerim.
Hiç kimse gibi sende göremedin
Çünkü sende hiç kimseydin……..

O masal günü geldi
Mavi kalemim elimde
Beyaz peçeteye bir not yazdım
Seni düşünürcesine
Soğuk..
Nefesin ensemde..
Meraklı telaşlı ne yazıyorsun sen dedin.
Seni yazıyorum aşkım. Sustun ve gittin.
Issız kaldı o peçete bende
O gün son sözümdü sende
Senin bende…
Karşılıklı biten sevgimize inat.
Son defa seslenişimizdi son çırpınışlarımızdı
Çünkü 14 şubattı.
Doğduğumuz gün. Ölümümüz olmamalıydı..